روشهای تشخیص کبد چرب

آزمایشهای خون
بررسی آنزیمهای کبدی مانند ALT و AST: افزایش سطح این آنزیمها میتواند نشانگر التهاب یا آسیب سلولهای کبدی باشد، اما لزوماً شدت بیماری را نشان نمیدهد.شاخصهای ارزیابی فیبروز: فرمولهای آماری بر اساس فاکتورهایی نظیر سن، شمارش پلاکتها و آنزیمها طراحی شدهاند و میتوانند احتمال فیبروز پیشرفته را تخمین بزنند. هرچند دقت آنها در مراحل اولیه بیماری محدود است.
آزمایشهایی مانند: تستهای متابولیک، چربی خون،تریگلیسرید، HDL)، LDL) و سطح قند خون نیز به شناسایی سندرم متابولیک همراه با کبد چرب کمک میکنند.
تصویربرداری
سونوگرافی شکم: این روش یکی از رایجترین و در دسترسترین تست ها برای تشخیص اولیه است. با کمک سونوگرافی میتوان تجمع چربی را مشاهده کرد؛ با این حال، سونوگرافی قادر نیست تفاوت میان حالت «کبد چرب بدون التهاب» و «کبد چرب همراه با التهاب و آسیب» را تشخیص دهد. از این رو، اگرچه برای غربالگری اولیه بسیار مفید است، اما برای ارزیابی شدت بیماری یا تشخیص نوع دقیق آن کافی نیست.الاستوگرافی
فیبرواسکن: این دستگاه با ارسال امواج ارتعاشی به بافت کبد، میزان سفتی آن را اندازهگیری میکند؛ هرچه کبد سفتتر باشد، احتمال وجود فیبروز (زخم در بافت) بیشتر است. علاوه بر این، با استفاده از شاخصی بهنام CAP Score، میتواند میزان چربی انباشتهشده را نیز برآورد کند.MRI و MRE:این دو روش تصویربرداری پیشرفته، بهویژه MRE، از دقیقترین ابزارها برای بررسی محسوب میشوند. آنها نهتنها میتوانند مقدار چربی موجود را بهصورت کمی نمایش دهند، بلکه قادرند میزان فیبروز و سفتی را نیز با دقت بالا ارزیابی کنند. دقت بالا، قابلیت تکرار و بدون عارضه بودن، MRI و MRE را به گزینهای مناسب برای بیماران نیازمند پایش مداوم یا ارزیابی دقیق پیش از تصمیمگیری درمانی تبدیل کردهاند.