بهترین کلینیک درمان واریس در شمال تهران

در مرکز یاس نیاوران که یکی از بهترین مراکز درمان مشکلات واریس در تهران است، خدمات با به روزترین تجهیزات تحت نظر تیم پزشکی مجرب ایران، پروفسور مرتضی صانعی و دکتر طیب حسینی انجام می شود. این مرکز در حوزه تشخیص و درمان غیرجراحی انواع واریس، از پیشرفته ترین متدهای مدرن برای ارائه درمان‌های مؤثر استفاده می‌کنند.
برای دریافت اطلاعات بیشتر درباره روش‌های نوین تشخیص و درمان واریس، می‌توانید به مرکز نمونه برداری یاس نیاوران مراجعه کنید. تیم پزشکی ما با استفاده از پیشرفته‌ترین تکنیک‌های کم‌تهاجمی آماده ارائه خدمات تشخیصی و درمانی به شما عزیزان است. برای رزرو نوبت می توانید از طریق دکمه دریافت نوبت یا شماره تماس مرکز 02126135170 اقدام نمایید.

رگ‌های متورم و پیچ‌خورده

قابل مشاهده به رنگ آبی یا بنفش تیره.
اغلب در سطح پوست پاها ظاهر می‌شوند.

احساس سنگینی یا درد در پاها

معمولاً پس از ایستادن یا نشستن طولانی بدتر می‌شود.
ممکن است با بلند کردن پاها کاهش یابد.

سوزش، خارش یا گرفتگی عضلات

به‌ویژه در شب یا پس از فعالیت بدنی.
گاهی با احساس سوزن‌سوزن شدن همراه است.

تورم در مچ پا و ساق پا

به‌ویژه در پایان روز.
ممکن است با بی‌حسی یا تغییر رنگ پوست همراه باشد.

تغییرات پوستی

خشکی پوست، تغییر رنگ (تیرگی یا قرمزی)، یا زخم‌هایی که دیر بهبود می‌یابند.
در موارد شدید، زخم‌های واریسی یا اگزمای وریدی ایجاد می‌شود.

خارش اطراف رگ‌ها

به‌خصوص در اطراف رگ‌های واریسی.
ممکن است با التهاب یا حساسیت پوستی همراه باشد.

بی‌قراری پاها

بسیاری از بیماران از حس ناخوشایند یا نیاز به حرکت پا شکایت دارند (شبیه سندرم پای بی‌قرار).

نارسایی دریچه‌های وریدی

رگ‌های سیاهرگی (وریدها) دارای دریچه‌هایی هستند که از بازگشت خون جلوگیری می‌کنند. اگر این دریچه‌ها ضعیف یا آسیب‌دیده باشند، خون به عقب برمی‌گردد و در رگ تجمع پیدا می‌کند، که موجب گشاد شدن و پیچ‌خوردگی وریدها (واریس) می‌شود.

عوامل ژنتیکی (ارثی)

اگر یکی از والدین یا نزدیکان درجه یک شما به واریس مبتلا باشد، احتمال ابتلای شما نیز بیشتر است. ژنتیک نقش مهمی در قدرت دیواره رگ‌ها و عملکرد دریچه‌های وریدی دارد.

ایستادن یا نشستن طولانی‌مدت

افرادی که در مشاغلی مانند معلمی، پرستاری، آرایشگری، خیاطی یا پشت‌میزنشینی فعالیت دارند و مدت‌زمان زیادی در حالت ایستاده یا نشسته هستند، بیشتر در معرض واریس قرار دارند. این وضعیت مانع گردش طبیعی خون می‌شود.

بارداری

در دوران بارداری، به دلایل زیر احتمال بروز واریس افزایش می‌یابد:
افزایش حجم خون در بدن.
فشار رحم بر روی وریدهای لگن.
تغییرات هورمونی که منجر به شل شدن دیواره رگ‌ها می‌شود.

چاقی و اضافه وزن

وزن زیاد فشار مضاعفی بر رگ‌های پا وارد می‌کند و عملکرد مناسب دریچه‌های وریدی را مختل می‌سازد.

افزایش سن

با افزایش سن، دیواره رگ‌ها و دریچه‌ها ضعیف‌تر می‌شوند و احتمال اختلال در عملکرد آن‌ها افزایش می‌یابد.

تغییرات هورمونی

تغییرات هورمونی در دوران قاعدگی، بارداری، یا یائسگی (به‌ویژه در زنان) بر روی رگ‌ها تأثیر می‌گذارد. استفاده از قرص‌های ضدبارداری یا هورمون‌درمانی نیز ممکن است خطر را افزایش دهد.

کم‌تحرکی و سبک زندگی بی‌تحرک

نداشتن فعالیت بدنی منظم، عضلات پا را ضعیف کرده و به گردش خون آسیب می‌زند. انقباض عضلات پا به پمپ شدن خون از پا به قلب کمک می‌کند.

آسیب یا ضربه به پاها

صدمات فیزیکی که منجر به اختلال در عملکرد رگ‌ها یا دریچه‌ها شوند نیز می‌توانند منجر به بروز واریس شوند.

یبوست مزمن یا سرفه‌های شدید و طولانی

این عوامل فشار داخل شکم را افزایش می‌دهند و ممکن است باعث اختلال در بازگشت خون از پاها به قلب شوند.

واریس سطحی

رگ‌های پیچ‌خورده، برجسته و قابل مشاهده به رنگ آبی یا بنفش که معمولاً در سطح پوست پا ظاهر می‌شوند.
قطر رگ‌ها معمولاً بزرگ و بیش از ۴ میلی‌متر است.
معمولاً دردناک بوده و در صورت پیشرفت، باعث ورم، زخم و تغییر رنگ پوست می‌شود.
در صورت بی‌توجهی ممکن است به زخم‌های وریدی یا ترومبوز سطحی تبدیل شود.

واریس عنکبوتی

رگ‌های نازک و ریز قرمز، آبی یا بنفش‌رنگ که به‌صورت خطوط نازک یا شبکه‌ای شبیه تار عنکبوت روی پوست ظاهر می‌شوند.
معمولاً بدون درد هستند و بیشتر جنبه‌ی زیبایی دارند.
قطر آن‌ها کمتر از ۱ میلی‌متر است.
بیشتر در پاها، ران‌ها یا صورت (گونه‌ها و بینی) دیده می‌شوند.
در زنان شایع‌تر از مردان است.

واریس رتیکولار

رگ‌های نسبتاً نازک به رنگ آبی یا سبز که زیر پوست دیده می‌شوند اما به‌اندازه واریس کلاسیک برجسته نیستند.
قطر آن‌ها بین ۱ تا ۴ میلی‌متر است.
معمولاً با واریس عنکبوتی همراه است.
ممکن است گاهی احساس سوزش یا خارش داشته باشند.

واریس عمقی

درگیری رگ‌های وریدی عمقی (در لایه‌های داخلی پا) که با چشم قابل مشاهده نیستند.
بسیار خطرناک‌تر از واریس‌های سطحی است.
ممکن است به ترومبوز ورید عمقی (DVT) منجر شود.
معمولاً علائمی مثل ورم شدید پا، درد عمیق، احساس سنگینی، یا تغییر رنگ پوست دارد.

واریس در ناحیه لگن یا واریس پلویک

رگ‌های گشادشده در ناحیه لگن، رحم یا تخمدان‌ها در زنان، به‌ویژه پس از بارداری‌های متعدد.
درد لگنی مزمن، به‌ویژه هنگام ایستادن طولانی یا پس از رابطه جنسی.
اغلب به‌اشتباه به بیماری‌های زنانه نسبت داده می‌شود.
تشخیص آن از طریق سونوگرافی یا ام‌آر‌آی لگنی ممکن است.

واریس بیضه (واریکوسل)

گشاد شدن وریدهای بیضه، شبیه به واریس در پاها.
شایع‌ترین علت ناباروری در مردان جوان.
ممکن است بدون علامت باشد یا باعث احساس سنگینی و درد در کیسه بیضه شود.
معمولاً سمت چپ را درگیر می‌کند.

واریس مری

گشاد شدن وریدهای مری که اغلب به علت بیماری‌های کبدی مثل سیروز ایجاد می‌شود.
خطرناک‌ترین نوع واریس به‌دلیل احتمال خونریزی شدید داخلی.
بدون علامت تا زمان خونریزی.
نیازمند درمان فوری در بیمارستان است.

درمان دارویی

داروهای خوراکی یا موضعی تقویت‌کننده عروق مانند: دیوسمین، روتین، هسپریدین، یا ژل‌های حاوی عصاره شاه‌بلوط هندی یا آلوئه‌ورا. هدف آن‌ها کاهش التهاب، بهبود گردش خون و کاهش درد یا تورم است.
داروهای ضد التهابی یا ضد درد: برای تسکین درد و التهاب استفاده می‌شوند (مثل ایبوپروفن).

درمان‌های غیرجراحی (کم‌تهاجمی)

مناسب برای واریس‌های متوسط تا شدید یا واریس‌هایی که به درمان‌های خانگی پاسخ نمی‌دهند:
لیزر درمانی سطحی: برای واریس‌های سطحی و عنکبوتی. بدون نیاز به برش یا سوزن، با استفاده از نور لیزر رگ‌ها را از بین می‌برد.
اسکلروتراپی: تزریق ماده‌ای خاص به داخل رگ که باعث جمع شدن و بسته شدن رگ می‌شود. برای رگ‌های کوچک و متوسط مؤثر است.
درمان با لیزر داخل وریدی (EVLT) یا رادیوفرکانسی (RFA): فیبر لیزر یا امواج رادیویی از طریق کاتتر وارد رگ شده و باعث بسته شدن آن می‌شود. روش کم‌تهاجمی، بدون نیاز به جراحی باز، و با دوره نقاهت کوتاه.

درمان‌های جراحی (در موارد پیشرفته یا مقاوم)

بستن و برداشتن رگ: رگ واریسی در دو انتها بسته شده و با جراحی خارج می‌شود. معمولاً در بیهوشی عمومی انجام می‌شود.
فلبکتومی: خارج کردن رگ‌های واریسی سطحی از طریق برش‌های کوچک روی پوست.

درمان واریس‌های خاص

واریکوسل (واریس بیضه): در موارد شدید یا ناباروری، جراحی واریکوسلکتومی توصیه می‌شود.
واریس لگن: معمولاً با دارو یا گاهی امبولیزاسیون وریدهای لگنی درمان می‌شود.

تحرک منظم و فعالیت بدنی

انقباض عضلات پا مانند پمپی طبیعی عمل می‌کند و خون را به سمت قلب بازمی‌گرداند.
روزانه ۳۰ دقیقه پیاده‌روی یا دوچرخه‌سواری سبک.
مطالعه‌ای منتشر شده در مجله معتبر jvsvenous.org نشان می‌دهد که ورزش منظم می‌تواند به بهبود عملکرد وریدی و کاهش علائم بیماری وریدی مزمن کمک کند.
از آسانسور کمتر استفاده کنید، پله را ترجیح دهید.
تمرین‌هایی مثل بالا آوردن پنجه و پاشنه پا را در حالت ایستاده یا نشسته انجام دهید.

اجتناب از ایستادن یا نشستن طولانی‌مدت

اگر شغل‌تان ایستاده است (مثل معلمی، آرایشگری)، هر ۳۰ دقیقه چند قدم راه بروید.
اگر پشت میز کار می‌کنید، هر ساعت حداقل ۵ دقیقه پاها را حرکت دهید یا بلند شوید.
در حالت نشسته، از انداختن پاها روی یکدیگر خودداری کنید.

بالا نگه داشتن پاها

در طول روز یا هنگام استراحت، پاها را با بالش بالا بگذارید تا جریان خون بهبود یابد.
دراز بکشید و پاها را به دیوار تکیه دهید به‌ مدت ۱۰–۱۵ دقیقه.

استفاده از جوراب واریس (جوراب فشاری)

با اعمال فشار ملایم به ساق پا، از تجمع خون جلوگیری کرده و گردش خون را بهبود می‌دهد.
حتماً زیر نظر پزشک یا داروساز، اندازه و نوع مناسب جوراب را انتخاب کنید.

حفظ وزن سالم

اضافه‌وزن فشار مضاعفی بر رگ‌ها وارد می‌کند و دریچه‌های وریدی را ضعیف می‌کند.
رژیم غذایی متعادل، پر از میوه، سبزیجات، فیبر، و کم‌نمک و کم‌چربی داشته باشید.

تغذیه مناسب

ویتامین C و E: برای سلامت دیواره رگ‌ها.
فیبر: جلوگیری از یبوست (که فشار شکمی را بالا می‌برد و بر رگ‌ها اثر منفی می‌گذارد).
آب زیاد: هیدراته نگه‌داشتن بدن برای گردش خون بهتر.

پرهیز از کفش‌های پاشنه‌بلند و لباس‌های تنگ

کفش راحت با پاشنه متوسط.
لباس‌هایی که فشار زیادی بر ران، کمر یا شکم وارد نمی‌کنند.

ترک عادات مضر

سیگار نکشید: نیکوتین بر عروق خونی تأثیر منفی دارد.
الکل را محدود کنید: الکل موجب گشاد شدن رگ‌ها و بدتر شدن جریان خون می‌شود.

توجه به علائم اولیه

اگر متوجه سنگینی پا، خارش، رگ‌های کم‌رنگ یا عنکبوتی شدید، بهتر است زودتر اقدام کرده و به پزشک متخصص مراجعه کنید تا از پیشرفت بیماری جلوگیری شود.

درد و ناراحتی مزمن پا

احساس سنگینی، خستگی یا تیر کشیدن در پاها.
افزایش درد پس از ایستادن یا نشستن طولانی.
گرفتگی عضلانی، به‌ویژه در شب.

تورم پا (ادم)

خون تجمع‌یافته در رگ‌ها به خصوص مچ پا و ساق پا باعث تراوش مایعات به بافت اطراف می‌شود و پا متورم می‌گردد.

تغییر رنگ پوست (پیگمانتاسیون)

به دلیل نشت گلبول‌های قرمز از رگ‌ها و رسوب آهن (هموسیدرین) در بافت پوست.
پوست ناحیه ساق پا به رنگ قهوه‌ای یا قرمز تیره درمی‌آید.

اگزما و خارش پوست (اگزمای وریدی)

خشکی، خارش، قرمزی، التهاب پوست.
گاهی شبیه به آلرژی یا درماتیت است.

زخم‌های وریدی (زخم‌های ناشی از واریس)

نزدیک قوزک داخلی پا.
زخم‌های مزمن، دردناک و دیر بهبود.
خطر عفونت بالا.
ممکن است سال‌ها باقی بمانند و مکرراً عود کنند.

لخته خون (ترومبوفلبیت سطحی)

التهاب یک رگ سطحی همراه با تشکیل لخته خون.
درد، قرمزی، گرمی و تورم در طول رگ.

ترومبوز ورید عمقی (DVT) – عوارض بسیار خطرناک

تشکیل لخته در رگ‌های عمقی پا.
)خطر آمبولی ریه) اگر لخته به سمت ریه حرکت کند.
نیاز به بستری و درمان فوری با داروهای ضد انعقاد.

خونریزی خودبه‌خودی از رگ‌های واریسی

رگ‌های سطحی گشادشده در زیر پوست نازک، به‌راحتی پاره می‌شوند.
حتی خراش یا ضربه جزئی ممکن است منجر به خونریزی شدید شود.

بدشکلی و نارضایتی روانی از ظاهر پاها

کاهش اعتمادبه‌نفس.
انزوا یا اجتناب از پوشیدن لباس‌های باز.
گاهی افسردگی یا اضطراب در نوجوانان و جوانان.

ورزش‌ها معمولاً برای پیشگیری از واریس مفید هستند، اما برخی فعالیت‌ها اگر به شکل نادرست یا با فشار زیاد انجام شوند، ممکن است خطر ایجاد یا تشدید واریس را افزایش دهند. ورزش‌هایی که می‌توانند باعث ایجاد یا بدتر شدن واریس شوند عبارت‌اند از:

وزنه‌برداری سنگین

بالا بردن وزنه‌های بسیار سنگین فشار زیادی روی عروق پا وارد می‌کند و می‌تواند باعث افزایش فشار داخل وریدها شود.

تمرینات ایستاده طولانی

ورزش‌هایی که مدت طولانی فرد را در حالت ایستاده ثابت نگه می‌دارند (مانند ایستادن طولانی در برخی حرکات بدنسازی یا رقص) ممکن است باعث تجمع خون در پاها و فشار وریدی شوند.

دویدن طولانی روی سطوح سخت

دویدن طولانی مدت روی سطوح سخت ممکن است فشار مکانیکی روی وریدهای پا را افزایش دهد، به‌خصوص اگر تکنیک دویدن مناسب نباشد.

تمرینات پرشی با شدت بالا

تمرینات با جهش‌های مکرر و شدید (مانند برخی تمرینات Plyometrics یا بادی پامپ) می‌تواند فشار زیادی روی رگ‌های پا وارد کند.