استنت‌گذاری صفرا چگونه انجام می‌شود و مراکز آن در تهران کجا هستند؟
انتخاب بهترین مرکز استنت‌گذاری در تهران
در مرکز یاس نیاوران، یکی از بهترین مراکز درمان مشکلات صفراوی در تهران، خدمات درمانی با استفاده از به‌روزترین تجهیزات پزشکی و تحت نظر تیم پزشکی شامل پروفسور مرتضی صانعی طاهری و دکتر طیب حسینی ارائه می‌شود. این مرکز به‌ویژه در زمینه تشخیص و درمان مشکلات صفراوی با روش‌های کم‌تهاجمی و پیشرفته شناخته شده است و برای هر نوع مشکل صفراوی از استنت‌گذاری مجاری صفراوی تا سایر درمان‌ها از بهترین متدهای مدرن استفاده می‌کند.
برای کسب اطلاعات بیشتر درباره روش‌های نوین درمان مشکلات صفراوی و استنت‌گذاری مجاری صفراوی می‌توانید به مرکز یاس نیاوران مراجعه کنید. تیم پزشکی ما با تخصص بالا آماده ارائه خدمات تشخیصی و درمانی به شما عزیزان است. برای رزرو نوبت می‌توانید از طریق دکمه دریافت نوبت یا شماره تماس 02126135170 اقدام کنید. جهت کسب اطلاعات بیشتر در این باره ادامه مطلب را بخوانید.
برای کسب اطلاعات بیشتر درباره روش‌های نوین درمان مشکلات صفراوی و استنت‌گذاری مجاری صفراوی می‌توانید به مرکز یاس نیاوران مراجعه کنید. تیم پزشکی ما با تخصص بالا آماده ارائه خدمات تشخیصی و درمانی به شما عزیزان است. برای رزرو نوبت می‌توانید از طریق دکمه دریافت نوبت یا شماره تماس 02126135170 اقدام کنید. جهت کسب اطلاعات بیشتر در این باره ادامه مطلب را بخوانید.
استنت‌گذاری صفرا چگونه انجام می‌شود؟
استنت‌گذاری مجاری صفراوی یک روش درمانی است که برای باز کردن انسداد یا تنگی در مجاری صفراوی استفاده می‌شود. این روش به‌ویژه در مواردی که انسداد ناشی از سنگ صفرا، تومور، التهاب یا تنگی‌های مادرزادی باشد کاربرد دارد. در ادامه به بررسی جوانب مختلف این روش درمانی می‌پردازیم.
استنت‌گذاری مجاری صفراوی به معنای قرار دادن یک لوله فلزی یا پلاستیکی (استنت) در مجاری صفراوی است تا جریان صفرا از کبد به روده کوچک برقرار بماند. این روش معمولاً از طریق آندوسکوپی یا فلوروسکوپی انجام می‌شود. استنت‌ها می‌توانند به‌صورت موقت یا دائمی در مجاری صفراوی قرار گیرند.
استنت‌گذاری مجاری صفراوی به معنای قرار دادن یک لوله فلزی یا پلاستیکی (استنت) در مجاری صفراوی است تا جریان صفرا از کبد به روده کوچک برقرار بماند. این روش معمولاً از طریق آندوسکوپی یا فلوروسکوپی انجام می‌شود. استنت‌ها می‌توانند به‌صورت موقت یا دائمی در مجاری صفراوی قرار گیرند.
دلایل استفاده از استنت‌گذاری در درمان صفرا
انسداد مجاری صفراوی: رفع انسداد ناشی از سنگ صفرا، تومور یا التهاب که جریان صفرا را مختل می‌کند.
زردی (یرقان): کمک به کاهش زردی با باز کردن مجاری صفراوی و جلوگیری از تجمع صفرا در خون.
نارسایی عملکرد کبد: جلوگیری از آسیب بیشتر به کبد با برقرار کردن جریان صحیح صفرا.
عوارض پس از جراحی‌های قبلی: رفع مشکلات ایجاد شده پس از جراحی‌های کیسه صفرا یا درمان تومورها.
حمایت از درمان سرطان صفراوی: بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان صفراوی و کاهش علائم انسداد.
پیشگیری از عوارض طولانی‌مدت: جلوگیری از مشکلات کبدی و صفراوی با استفاده از استنت‌گذاری به‌عنوان درمان موقت یا پیشگیرانه.
زردی (یرقان): کمک به کاهش زردی با باز کردن مجاری صفراوی و جلوگیری از تجمع صفرا در خون.
نارسایی عملکرد کبد: جلوگیری از آسیب بیشتر به کبد با برقرار کردن جریان صحیح صفرا.
عوارض پس از جراحی‌های قبلی: رفع مشکلات ایجاد شده پس از جراحی‌های کیسه صفرا یا درمان تومورها.
حمایت از درمان سرطان صفراوی: بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان صفراوی و کاهش علائم انسداد.
پیشگیری از عوارض طولانی‌مدت: جلوگیری از مشکلات کبدی و صفراوی با استفاده از استنت‌گذاری به‌عنوان درمان موقت یا پیشگیرانه.
فرآیند انجام استنت‌گذاری صفرا
آماده‌سازی بیمار: بیمار باید آزمایش‌های لازم (مانند سونوگرافی) انجام دهد و داروهای خاص را طبق دستور پزشک قطع کند. همچنین باید قبل از عمل ناشتا باشد.
مراحل انجام آندوسکوپی یا فلوروسکوپی: پزشک با استفاده از آندوسکوپ یا فلوروسکوپی مجاری صفراوی را بررسی کرده و استنت را به محل انسداد وارد می‌کند.
قرار دادن استنت: استنت فلزی یا پلاستیکی در محل انسداد قرار می‌گیرد تا جریان صفرا را آزاد کند.
بررسی و اطمینان از جایگذاری صحیح استنت: با استفاده از تصویربرداری، پزشک اطمینان حاصل می‌کند که استنت به‌درستی در محل قرار گرفته است.
پایان عمل و مراقبت‌های پس از آن: بیمار تحت مراقبت‌های ویژه، از جمله آنتی‌بیوتیک‌درمانی و کنترل علائم حیاتی قرار می‌گیرد.
مراحل انجام آندوسکوپی یا فلوروسکوپی: پزشک با استفاده از آندوسکوپ یا فلوروسکوپی مجاری صفراوی را بررسی کرده و استنت را به محل انسداد وارد می‌کند.
قرار دادن استنت: استنت فلزی یا پلاستیکی در محل انسداد قرار می‌گیرد تا جریان صفرا را آزاد کند.
بررسی و اطمینان از جایگذاری صحیح استنت: با استفاده از تصویربرداری، پزشک اطمینان حاصل می‌کند که استنت به‌درستی در محل قرار گرفته است.
پایان عمل و مراقبت‌های پس از آن: بیمار تحت مراقبت‌های ویژه، از جمله آنتی‌بیوتیک‌درمانی و کنترل علائم حیاتی قرار می‌گیرد.
انواع استنت‌ها و انتخاب بهترین نوع در استنت‌گذاری
استنت‌های فلزی (مستمر): این استنت‌ها از آلیاژ فلزی ساخته می‌شوند و معمولاً برای انسدادهای طولانی‌مدت یا مزمن استفاده می‌شوند. آنها استحکام بالایی دارند و نیاز به تعویض ندارند.
استنت‌های پلاستیکی (موقت): این استنت‌ها از مواد پلاستیکی ساخته می‌شوند و بیشتر برای انسدادهای موقت یا به‌عنوان راه‌حلی موقتی پیش از جراحی استفاده می‌شوند. آنها معمولاً باید پس از چند ماه تعویض شوند.
استنت‌های قابل جذب: این استنت‌ها از مواد خاصی ساخته شده‌اند که به مرور زمان تجزیه می‌شوند. آنها برای شرایط خاصی استفاده می‌شوند که نیاز به درمان موقت دارند.
استنت‌های قابل تنظیم: این استنت‌ها می‌توانند بر اساس نیاز بیمار تنظیم شوند تا به طور دقیق‌تر مجاری صفراوی را باز نگه دارن.
انتخاب بهترین نوع استنت: انتخاب نوع استنت بستگی به نوع و شدت انسداد، وضعیت بیمار، و مدت زمان مورد نیاز برای باز نگه داشتن مجاری صفراوی دارد. برای انسدادهای طولانی‌مدت، استنت‌های فلزی معمولاً بهترین گزینه هستند، در حالی که برای انسدادهای موقت، استنت‌های پلاستیکی یا قابل جذب ممکن است مناسب‌تر باشند.
استنت‌های پلاستیکی (موقت): این استنت‌ها از مواد پلاستیکی ساخته می‌شوند و بیشتر برای انسدادهای موقت یا به‌عنوان راه‌حلی موقتی پیش از جراحی استفاده می‌شوند. آنها معمولاً باید پس از چند ماه تعویض شوند.
استنت‌های قابل جذب: این استنت‌ها از مواد خاصی ساخته شده‌اند که به مرور زمان تجزیه می‌شوند. آنها برای شرایط خاصی استفاده می‌شوند که نیاز به درمان موقت دارند.
استنت‌های قابل تنظیم: این استنت‌ها می‌توانند بر اساس نیاز بیمار تنظیم شوند تا به طور دقیق‌تر مجاری صفراوی را باز نگه دارن.
انتخاب بهترین نوع استنت: انتخاب نوع استنت بستگی به نوع و شدت انسداد، وضعیت بیمار، و مدت زمان مورد نیاز برای باز نگه داشتن مجاری صفراوی دارد. برای انسدادهای طولانی‌مدت، استنت‌های فلزی معمولاً بهترین گزینه هستند، در حالی که برای انسدادهای موقت، استنت‌های پلاستیکی یا قابل جذب ممکن است مناسب‌تر باشند.
عوارض و خطرات احتمالی استنت‌گذاری
عفونت مجاری صفراوی (کولانژیت): یکی از خطرات اصلی پس از استنت‌گذاری، عفونت مجاری صفراوی است که ممکن است نیاز به درمان فوری با آنتی‌بیوتیک داشته باشد.
انسداد یا جابجایی استنت: استنت ممکن است به دلایلی مانند تجمع جرم یا تغییرات در بافت‌های مجاری صفراوی دچار انسداد یا جابجایی شود که نیاز به مداخله مجدد دارد.
خونریزی: در برخی موارد ممکن است در محل قرار دادن استنت خونریزی رخ دهد که می‌تواند به مشکلات بیشتری منجر شود.
سوراخ شدن یا آسیب به دیواره‌های مجاری صفراوی: در فرآیند قرار دادن استنت، ممکن است دیواره‌های مجاری صفراوی آسیب ببینند یا سوراخ شوند که نیاز به درمان فوری دارد.
واکنش‌های آلرژیک به مواد استنت: برخی از بیماران ممکن است به مواد به کار رفته در ساخت استنت واکنش آلرژیک نشان دهند که می‌تواند باعث التهاب یا عوارض دیگر شود.
بروز مشکلات تنفسی یا قلبی: در برخی موارد به ویژه در بیماران با مشکلات قلبی یا ریوی، بیهوشی و جراحی ممکن است باعث بروز مشکلات تنفسی یا قلبی شود.
انسداد یا جابجایی استنت: استنت ممکن است به دلایلی مانند تجمع جرم یا تغییرات در بافت‌های مجاری صفراوی دچار انسداد یا جابجایی شود که نیاز به مداخله مجدد دارد.
خونریزی: در برخی موارد ممکن است در محل قرار دادن استنت خونریزی رخ دهد که می‌تواند به مشکلات بیشتری منجر شود.
سوراخ شدن یا آسیب به دیواره‌های مجاری صفراوی: در فرآیند قرار دادن استنت، ممکن است دیواره‌های مجاری صفراوی آسیب ببینند یا سوراخ شوند که نیاز به درمان فوری دارد.
واکنش‌های آلرژیک به مواد استنت: برخی از بیماران ممکن است به مواد به کار رفته در ساخت استنت واکنش آلرژیک نشان دهند که می‌تواند باعث التهاب یا عوارض دیگر شود.
بروز مشکلات تنفسی یا قلبی: در برخی موارد به ویژه در بیماران با مشکلات قلبی یا ریوی، بیهوشی و جراحی ممکن است باعث بروز مشکلات تنفسی یا قلبی شود.
روش‌های تشخیصی پیش از استنت‌گذاری
پیش از انجام استنت‌گذاری، پزشک ممکن است از روش‌های زیر برای تشخیص و ارزیابی وضعیت بیمار استفاده کند:
سونوگرافی شکم: سونوگرافی به‌عنوان یک روش غیرتهاجمی برای بررسی وضعیت کیسه صفرا و مجاری صفراوی استفاده می‌شود و می‌تواند وجود سنگ‌ها یا انسدادها را شناسایی کند.
آندوسکوپی مجاری صفراوی (ERCP): این روش تشخیصی به پزشک امکان مشاهده مستقیم مجاری صفراوی و شناسایی انسدادها را می‌دهد. همچنین، در حین انجام این روش، امکان انجام درمان‌های فوری مثل استنت‌گذاری نیز وجود دارد.
سی‌تی‌اسکن یا ام‌آرآی: این روش‌ها برای بررسی دقیق‌تر مجاری صفراوی و تشخیص انسدادهای پیچیده یا تومورها استفاده می‌شوند. آنها تصاویر دقیقی از ساختارهای داخلی بدن ارائه می‌دهند.
کلانژیوگرافی با اشعه ایکس: در این روش رنگ‌زدن مجاری صفراوی با ماده حاجب و استفاده از اشعه ایکس برای مشاهده دقیق‌تر انسدادها و تنگی‌های موجود در مجاری صفراوی انجام می‌شود.
آزمایش خون: برخی آزمایش‌های خون، مانند اندازه‌گیری سطح بیلی‌روبین، می‌توانند نشان‌دهنده انسداد صفراوی باشند و به تشخیص اولیه کمک کنند.
سونوگرافی شکم: سونوگرافی به‌عنوان یک روش غیرتهاجمی برای بررسی وضعیت کیسه صفرا و مجاری صفراوی استفاده می‌شود و می‌تواند وجود سنگ‌ها یا انسدادها را شناسایی کند.
آندوسکوپی مجاری صفراوی (ERCP): این روش تشخیصی به پزشک امکان مشاهده مستقیم مجاری صفراوی و شناسایی انسدادها را می‌دهد. همچنین، در حین انجام این روش، امکان انجام درمان‌های فوری مثل استنت‌گذاری نیز وجود دارد.
سی‌تی‌اسکن یا ام‌آرآی: این روش‌ها برای بررسی دقیق‌تر مجاری صفراوی و تشخیص انسدادهای پیچیده یا تومورها استفاده می‌شوند. آنها تصاویر دقیقی از ساختارهای داخلی بدن ارائه می‌دهند.
کلانژیوگرافی با اشعه ایکس: در این روش رنگ‌زدن مجاری صفراوی با ماده حاجب و استفاده از اشعه ایکس برای مشاهده دقیق‌تر انسدادها و تنگی‌های موجود در مجاری صفراوی انجام می‌شود.
آزمایش خون: برخی آزمایش‌های خون، مانند اندازه‌گیری سطح بیلی‌روبین، می‌توانند نشان‌دهنده انسداد صفراوی باشند و به تشخیص اولیه کمک کنند.
مراقبت‌های پس از استنت‌گذاری
آنتی‌بیوتیک‌درمانی: برای پیشگیری از عفونت‌های مجاری صفراوی پزشک معمولاً آنتی‌بیوتیک‌هایی را تجویز می‌کند که باید طبق دستور مصرف شوند.
کنترل علائم حیاتی: پس از عمل علائم حیاتی بیمار (مانند فشار خون، دمای بدن و ضربان قلب) باید به‌طور مرتب مورد بررسی قرار گیرد تا از بروز مشکلات احتمالی جلوگیری شود.
رژیم غذایی خاص: بیمار باید طبق توصیه پزشک از خوردن غذاهای چرب و سنگین خودداری کند. معمولاً پزشک یک رژیم غذایی سبک و کم‌چرب برای دوران نقاهت پیشنهاد می‌دهد.
استراحت و محدودیت در فعالیت‌ها: بیمار باید از فعالیت‌های سنگین و ورزش‌های شدید خودداری کند تا استنت به‌درستی عمل کند و احتمال جابجایی آن کاهش یابد.
کنترل علائم ناخوشایند: در صورتی که بیمار درد شدید، تب، زردی یا علائم غیرعادی دیگری را تجربه کرد، باید فوراً به پزشک خود اطلاع دهد.
کنترل علائم حیاتی: پس از عمل علائم حیاتی بیمار (مانند فشار خون، دمای بدن و ضربان قلب) باید به‌طور مرتب مورد بررسی قرار گیرد تا از بروز مشکلات احتمالی جلوگیری شود.
رژیم غذایی خاص: بیمار باید طبق توصیه پزشک از خوردن غذاهای چرب و سنگین خودداری کند. معمولاً پزشک یک رژیم غذایی سبک و کم‌چرب برای دوران نقاهت پیشنهاد می‌دهد.
استراحت و محدودیت در فعالیت‌ها: بیمار باید از فعالیت‌های سنگین و ورزش‌های شدید خودداری کند تا استنت به‌درستی عمل کند و احتمال جابجایی آن کاهش یابد.
کنترل علائم ناخوشایند: در صورتی که بیمار درد شدید، تب، زردی یا علائم غیرعادی دیگری را تجربه کرد، باید فوراً به پزشک خود اطلاع دهد.
هزینه استنت‌گذاری
نوع استنت: استنت‌های فلزی گران‌تر از پلاستیکی و قابل جذب هستند.
نوع بیمارستان یا مرکز پزشکی: بیمارستان‌های خصوصی هزینه بیشتری دارند نسبت به دولتی.
هزینه سونوگرافی، سی‌تی‌اسکن یا آندوسکوپی.
تخصص پزشک: پزشکان با تجربه بالا معمولاً هزینه بیشتری دارند.
پیگیری‌های پس از عمل: مراقبت‌ها و ویزیت‌های پس از عمل هزینه‌ها را افزایش می‌دهند.
وضعیت بیمه بیمار: نوع بیمه می‌تواند هزینه‌ها را کاهش یا افزایش دهد.
موقعیت جغرافیایی: هزینه‌ها در شهرهای بزرگ معمولاً بالاتر است.
نوع بیمارستان یا مرکز پزشکی: بیمارستان‌های خصوصی هزینه بیشتری دارند نسبت به دولتی.
هزینه سونوگرافی، سی‌تی‌اسکن یا آندوسکوپی.
تخصص پزشک: پزشکان با تجربه بالا معمولاً هزینه بیشتری دارند.
پیگیری‌های پس از عمل: مراقبت‌ها و ویزیت‌های پس از عمل هزینه‌ها را افزایش می‌دهند.
وضعیت بیمه بیمار: نوع بیمه می‌تواند هزینه‌ها را کاهش یا افزایش دهد.
موقعیت جغرافیایی: هزینه‌ها در شهرهای بزرگ معمولاً بالاتر است.
این عمل معمولاً بین ۳۰ دقیقه تا یک ساعت طول می‌کشد و بستگی به شرایط بیمار و نوع انسداد دارد.
به‌طور معمول این عمل تحت بیهوشی یا بی‌حسی انجام می‌شود و بیمار درد زیادی احساس نمی‌کند. برخی از بیماران ممکن است پس از عمل کمی ناراحتی داشته باشند.
این روش ممکن است برای برخی افراد با شرایط خاص مانند بیماران مبتلا به مشکلات قلبی یا تنفسی مناسب نباشد. پزشک قبل از انجام این عمل شرایط شما را بررسی می‌کند.
