آیا فیبروم رحمی در دوران بارداری به طور کامل درمان می شود؟

در دوران بارداری، به دلیل حساسیت بالای شرایط و اهمیت حفظ سلامت مادر و جنین، معمولاً از انجام جراحی یا درمان‌های تهاجمی خودداری می‌شود. در این دوران، هدف اصلی این است که علائم تحت کنترل باشند، درد کمتر شود و از بروز عوارض جلوگیری گردد. پزشک ممکن است با استفاده از داروهای ایمن، توصیه‌های تغذیه‌ای، تغییر سبک زندگی و پیگیری‌های منظم وضعیت را مدیریت کند. تنها در شرایط خاص و اضطراری، مانند پیچ‌خوردگی فیبروم، خونریزی شدید یا درد مداوم و غیرقابل‌کنترل، انجام جراحی محدود (میومکتومی) در نظر گرفته می‌شود که معمولاً در سه‌ماهه دوم بارداری انجام خواهد شد تا خطر برای جنین به حداقل برسد.

وجود فیبروم در دوران بارداری همیشه مشکل‌ساز نیست و بسیاری از زنان بدون مشکل خاصی بارداری را طی می‌کنند، اما بسته به محل قرارگیری، اندازه و تعداد این توده‌ها، احتمال بروز برخی عوارض وجود دارد. این عوارض می‌تواند بر سلامت مادر، رشد جنین و روند زایمان اثر بگذارد. به عنوان نمونه، فیبروم‌های بزرگ یا نزدیک به حفره رحم ممکن است باعث ایجاد فشار یا تغییر شکل رحم شوند که می‌تواند شرایط بارداری را پیچیده‌تر کند. برخی از خطرات احتمالی عبارتند از:
درد شکم یا لگن که ممکن است مداوم یا مقطعی باشد
افزایش احتمال سقط جنین یا زایمان زودرس
محدودیت رشد جنین به دلیل کاهش فضای رحم
تغییر وضعیت قرارگیری جنین در رحم، مانند بریچ یا عرضی
افزایش احتمال نیاز به زایمان سزارین به دلیل شرایط خاص پزشکی
در صورتی که مشکلات ناشی از فیبروم‌ها پس از بارداری ادامه یابد، آمبولیزاسیون فیبروم رحمی به‌عنوان یک روش درمانی مؤثر و ایمن می‌تواند به کاهش اندازه توده‌ها و بهبود وضعیت مادر کمک کند.

تغییرات هورمونی که در این دوران رخ می‌دهند، می‌توانند تأثیر زیادی بر اندازه و رفتار این توده ها داشته باشند. این تغییرات هورمونی معمولاً موجب رشد یا کوچک‌شدن آنها می‌شوند.

افزایش هورمون‌های استروژن و پروژسترون

در دوران بارداری، سطح هورمون‌های استروژن و پروژسترون به طور قابل توجهی افزایش می‌یابد. این هورمون‌ها نقش مهمی در رشد رحم دارند و می‌توانند بر این توده ها نیز تأثیر بگذارند. استروژن، به ویژه، می‌تواند باعث تحریک رشد آنها شود، چرا که میوم ها معمولاً به این هورمون حساس هستند. در نتیجه، در دوران بارداری ممکن است بزرگ‌تر شوند.

رشد بیشتر توده ها

بعضی از زنان ممکن است در این دوران شاهد افزایش اندازه میوم ها باشند، به ویژه اگر قبلاً در حال رشد بوده‌اند. این رشد معمولاً به دلیل افزایش هورمون‌های استروژن و پروژسترون است که محیطی مناسب برای رشد توده‌ها ایجاد می‌کنند.

کاهش یا توقف رشد میوم ها

در حالی که برخی میوم ها ممکن است در دوران بارداری بزرگ‌تر شوند، در برخی دیگر ممکن است رشد آن‌ها متوقف شود یا حتی کوچک‌تر شوند. این وضعیت به دلایل مختلفی می‌تواند رخ دهد، از جمله تغییرات در جریان خون به سمت آنها و تغییرات هورمونی دیگر که به نوعی می‌توانند باعث کاهش اندازه شوند.

توده های بزرگ و مشکلات احتمالی

توده های بزرگ‌تر ممکن است با افزایش حجم رحم در دوران بارداری تحت فشار بیشتری قرار گیرند و به دلیل تغییرات هورمونی و فیزیکی، در برخی مواقع باعث درد یا خونریزی شوند. این وضعیت می‌تواند منجر به نیاز به مراقبت‌های بیشتر از سوی پزشک شود.

در نتیجه، تغییرات هورمونی در دوران بارداری می‌توانند بر این توده ها تأثیرگذار باشند، اما این تأثیرات برای هر زن متفاوت است. بنابراین، نظارت منظم بر وضعیت آنها تحت نظر پزشک متخصص اهمیت زیادی دارد تا هرگونه تغییرات و عوارض احتمالی سریعاً مدیریت شوند.

استراحت کافی: مادر باید در طول روز زمان‌هایی را برای استراحت اختصاص دهد و از انجام فعالیت‌های سنگین یا طولانی‌مدت پرهیز کند، زیرا این کار می‌تواند به کاهش درد، کم کردن فشار روی رحم و جلوگیری از تحریک انقباضات کمک کند.
داروهای ایمن: در صورت نیاز، استفاده از مسکن‌های مجاز یا داروهای ضدالتهاب ملایم باید تنها با تجویز پزشک انجام شود تا هم درد و ناراحتی کنترل شود و هم سلامت جنین به خطر نیفتد.
پیگیری منظم: مادر باید سونوگرافی‌های دوره‌ای و معاینات بالینی را طبق نظر پزشک انجام دهد تا رشد جنین، وضعیت فیبروم و احتمال بروز عوارض به طور مرتب بررسی شود.
رعایت رژیم غذایی سالم: مصرف میوه و سبزیجات تازه، منابع پروتئینی کم‌چرب، غلات کامل و نوشیدن آب کافی، علاوه بر تقویت بدن مادر، به رشد بهتر جنین و کاهش مشکلات احتمالی در دوران بارداری کمک می‌کند.

اغلب پزشکان توصیه می‌کنند که درمان قطعی، چه به روش جراحی مانند میومکتومی (برداشتن فیبروم‌ها و حفظ رحم) یا هیسترکتومی (برداشتن کامل رحم) و چه با تکنیک‌های غیرجراحی مانند آمبولیزاسیون شریان رحمی (مسدود کردن رگ خونرسان به توده برای کوچک شدن آن)، به بعد از پایان بارداری و دوره شیردهی موکول شود.
این تصمیم به دلیل کاهش خطرات برای مادر و حفظ سلامت جنین گرفته می‌شود. البته در برخی زنان، پس از زایمان و بازگشت هورمون‌ها به سطح طبیعی، اندازه میوم ها به طور قابل توجهی کوچکتر می‌شود و علائم کاهش می‌یابد، به‌طوری که ممکن است دیگر نیازی به مداخله درمانی جدی وجود نداشته باشد. با این حال، در صورت باقی ماندن علائم یا بزرگ ماندن توده ها، پزشک بر اساس شرایط بیمار مناسب‌ترین روش درمان را انتخاب خواهد کرد.

در دوران بارداری، مهم‌ترین تمرکز بر کنترل علائم، کاهش ناراحتی و پیشگیری از بروز عوارض جدی است و درمان‌های تهاجمی تنها در موارد خاص و ضروری انجام می‌شوند. داشتن یک بارداری سالم در این شرایط نیازمند مراقبت‌های منظم، ارتباط و همکاری مداوم با پزشک متخصص و پیگیری دقیق وضعیت مادر و جنین است. همچنین لازم است مادر آگاهی کافی از علائم هشداردهنده داشته باشد، در صورت بروز هرگونه تغییر غیرعادی سریعاً به پزشک مراجعه کند و توصیه‌های مراقبتی را به‌طور کامل اجرا نماید.
مرکز نمونه برداری یاس نیاوران با بهره‌گیری از تجهیزات پیشرفته و تیم پزشکی متخصص، خدمات مراقبت و کنترل فیبروم در دوران بارداری را با دقت بالا و حداقل ناراحتی ارائه می‌دهد. انجام پیگیری‌ها و درمان‌های به‌موقع، نقش مهمی در حفظ سلامت مادر و جنین و پیشگیری از عوارض احتمالی دارد. برای مشاوره یا رزرو نوبت، می‌توانید با شماره 02126135170 تماس بگیرید یا روی دکمه دریافت نوبت کلیک کنید.

منابع
fibroid
utswmed